Եթե միայն յուրաքանչյուրը զգար նրա ուժը... վայրկյանի ընթացքում ոչինչ է քեզ համար դարձնում ամենը ինչ զգում ես, ինչով ապրել ես... արդյոք կա ավելի դաժանը` լսել այն, որ ծննդավայրիտ վրա միջուկային զենք են գցել, իսկ դու այդ իրադարձություններին հետևում ես մոլորակի մյուս կողմից... երբ գիտակցում ես, որ կորցրել ես ոչ միայն ընտանիքիտ այլ բոլոր նրանց ում ճանաչել ես մինչ այդ, այսքանի հետ մեկտեղ դու դեռ կես դար անհրաժեշտե սպասես տեսնելու համար սեփական ծննդավայրիտ ավերակները....
Սա մի զգացում է, որը չարժե ճաշակել, իսկ դրա համար նախ և առաջ անհրաժեշտությունը կա գնահատել խաղաղությունը: Իսկ ապա հրաժարվել գայթակղիչ հեշտությամբ էներգիա ստանալու մտքից, որը վթարային վիճակում ոչնչով չի զիճում միջուկային զենքին, իսկ այդ վթարային վիճակից այսօր ապահովագրված չէ նույնիսկ աշխարհի ամենազարգացած երկրները` օրինակը բոլորին է հայտնի...