Եթե դու ընթերցում ես այս թեմայով միտքը այս բլոգից հետևապես ենթադրում եմ, որ դու facebook-ում պրոֆիլ ունես (բացարձակ հայաֆիկացված տարբերակով կգրեի՝ ֆեյսբուքում «երես» ունես): Եթե կռահեցի ապա փորձիր ժամանակ գտնել ու ընթերցել քո վերջին «կարգավիճակները» ու նրանց մեջ փնտրիր նրանց տեղադրելու դրթման նպատակը:
Դու դեռ չկարդացիր դրանք, բայց կարդալուց հետո մեծ ցանկություն ունեմ, որ չհամաձայնվես հետևյալի հետ. այն, որ դրանք բոլորը ունեն մեկ ընդհանուր՝ շրջապատին հասկացված լինելու նպատակ... դրանք գրել ես ու սրանից հետո գրելուց կհիշես այս կարդացածդ, մտքումտ մի երկու նախադասությամբ ինձ «տեղը կդնես» ու կշարունակես «կարգավիճակներ» հրատարակել պարբերականի պես...
դադարիր... եթե գտար, որ առանց դրա էլ դու ունես արժանիքներ, որոնց ցանոթ յուրաքանչյութը՝ քեզ համար կարևոր, քեզ կնդունի և դու հասկացված կլինես քո արժանիքների սահմանում:
շարունակիր... եթե գտար, որ դրանք ուրախություն կամ գոնե թեթևություն կբերեն դրանց հասանելի միջավայրում:
Բնականաբար ես ոչինչ չունեմ «կարգավիճակներ»-ի դեմ ու այս միտքը ենթադրում եմ նկատեցիք, որ «կարգավիճակներ»-ի սահմաններով չի սահմանափակվում: Յուրաքանչյուր պահ լի է վտանգով, որ արտահայտված խոսքը կարող է հավասարազոր լինել քննարկված «կարգավիճակներ»-ին:
պարզապես ափսոս էր ժամանակը, որը վատնվեց դիմացինին ներկայացնելով սեփական անձը
No comments:
Post a Comment