From Edilyan

 Ձեզ երկրի վրա միայն մի բան է պատկանում,

 Դա այն ժամանակն է, որ մնացել է ապրելու... 

Սիրիր Երկիրը ինչպիսին էլ լինի նա...
Ու ընդունիր սա, որպես միակ դոգմա:

  

 Այդպես թե այնպես, այսպես է լինելու:

 Կյանքում միակ վեհությունը ներդաշնակությունն է: 

 Գնահատեք բարձրակարգը և երփեք մի դադարեք ձգտել նրան:

 Չսիրել կնշանակի չհասկանալ ու դա՝ այդ բառը զգույշ օգտագործեք, գուցե դա մատնի Ձեր անխորաթափանց լինելը տվյալ երևույթի շուրջ: 

 Պետք չէ ազատություն բառն օգտագործել ընդհամենը և առավել ևս գլուխ կոտրել դրա  համար... ազատվիր այդ բառից և ամենաազատը կլինես:

 Դուրս արի ամենատարբեր կարծրատիպերից... մտածիր բաց, այնպես ինչպես  մտածել եսերեխա ժամանակ... ալիք ստեղծիր... թեկուզ սև... ճահճացումից դուրս  գալիու համար ալիք է պետք, իսկ նրա գույնը նշանակություն չունի...  

  Կյանքը կփորձի էլ ավելի արագ փոփոխվել, արվեստներըկվերածնվեն, արհեստները գուցե վերանան, երաժշտությունը կդառնա հարբեցնող... Չվարանես  մտածել, որ ամենալավ երաժշտությունը լռությունն է, իսկ ամենալավ արվեստագետը բնությունը...