Ասիա... Երբեմն նկատիր, որ Երկիրը մեծ է և սիրի նրա ամեն մշակույթը ճանաչելով այն...
Հաճախ եմ շուրջս նկատում հակակրանք ասիականի հանդեպ և բացարձակ ուղվածություն դեպի արևմուտքի... Ու եթե քիչ խորանում ես պարզ է դառնում, որ նրանք դեռ լուռ վախենում են արաբներից, մոնղոլականը սարսուռ է հիշեցնում նրանց համար, իսկ Տիբեթը ցնդածների հայրենիքն են համարում... նրանց մոտ այևս ցանկություն չկա շփվելու այդ մշակույթների հետ... ու ցավոք...
Լավ է, երբ ճանաչում, սիրում են սեփականը, շատ ավելի լավ է, երբ ծանոթանում և հասցնում են սիրել որոշների մշակույթը ևս, իսկ հրաշալին՝ երբ միտքտ դառնում է բաց բոլորի առջև՝ ճանաչում և սիրում ես ամենը...
Գուցե ժամանակները անցնեն, ճանապարհները ավարտվեն և այդպես էլ քո կողմից մերժված մնա մարգարտով խեցին, որին միշտ ածխի տեղ էիր դնում...